Co zrobić, gdy w życiu spotyka nas coś zaskakującego, bardzo niespodziewanego? Jak to przyjąć? Żyjemy sobie z przeświadczeniem pozytywnym (zadowolenie) albo negatywnym (rozpacz i wszystko bez sensu), aż tu nagle dzieje się coś, co narusza albo wręcz burzy ten obraz. Szczęśliwego dotyka jakaś tragedia (wypadek, choroba, rozstanie, bankructwo), a malkontent wygrywa na loterii albo wspaniała osoba chce z nim stworzyć związek itp. Co się z nimi stanie?
Co się stanie, jeśli nie zgodzą się na zmianę?
Co się stanie, jeśli pójdą za nią?
Konsekwencje zaakceptowania zmiany i odrzucenia jej
1. Możesz nie zgadzać się na to doświadczenie. Zaprzeczać mu. Jak to ładnie Wojciech Eichelberger (1995) określił: Próbować nie wiedzieć tego, co już wiemy. Tak rodzi się szaleństwo zwane nerwicą czy psychopatią.
2. Możesz zgodzić się na doświadczenie. Przyjąć rozczarowanie. Przerobić je, porzucając swoje przeświadczenia, zostawiając wszystko to, co wydawało Ci się, że jest dane na zawsze. Podjąć wysiłek zmiany. A wtedy z niejednych ust usłyszysz pewnie – szalony!, tylko że tego szaleństwa nie znajdziesz ani w ICD ani w DSM (klasyfikacje zaburzeń psychicznych) ;)
Zobacz też: Trudno jest wyjść poza własną głowę
Zgoda na wszystko, co niesie życie. Żeby sobie poradzić, trzeba najpierw uznać, że to się stało, nie zaprzeczać, zaakceptować.
Można być zaskoczonym, a nawet rozczarowanym. Jednak nigdy wcześniej nie wiązałam rozczarowania z pomyślnością. A już na pewno do głowy by mi nie przyszło, że jedno stanowi warunek zaistnienia drugiego.
Sobie i Wam wielu rozczarowań (odczarowań) życzę.
Dobrze życzę ;)
