Dorota Wodecka-Lasota w rozmowie z Jerzym Pilchem
(fragment z Wysokich Obcasów)
Czym jest harmonia w miłości?
O, to ja nie jestem gotowy, żeby o miłości tutaj…
To „czas, kiedy budzimy się razem i razem zasypiamy. Kiedy wsłuchujemy się w swoje sny. Razem wykonujemy całą masę codziennych i niecodziennych czynności. Wiedziemy życie zdumiewająco symetryczne”?
Jak nie można bez siebie żyć. Po prostu. To jest miłość. Tyle jestem w stanie wydukać coraz bardziej zachwycony własnym dorobkiem.
„Jak się rozstawaliśmy, natychmiast brakowało tchu. Jak jego nie było przy mnie, to mnie wszystko bolało. Dusiłam się. Nagle tak potworny brak, że nie wiadomo co począć”. Stracił pan kiedyś oddech?
Żebym był udławiony z miłości? No, tak. Ze dwa razy tak.
I?
Jakoś dycham, ale ciężko. Palenie chyba szkodzi czy co?
Agnieszka Osiecka opowiadała: Póki go kochałam, to tak cudownie poprawiał włosy. Nagle patrzę: Jezu, jak on głupio poprawia te włosy! A kiedy się miłość kończy? „Czy wtedy, gdy poznaliśmy na wylot nasze słabości, natręctwa i kłamstwa? Kiedy nużą nas wspólne rozmowy? Czy jednak kiedy indziej?”.
Ten zachwyt nagle się pojawia i nagle pryska?
Moim zdaniem nie nagle. Gaśnie powoli. Mnie się nie zdarzyło, że nagle. A jak było nagle, to to, co poprzednio, nie było trwałe.
Dlaczego powoli zgasło?
Bo sytuacja nie przetworzyła się w związek wzmacniany dodatkowymi więzami.
Istnieje instytucja małżeństwa, która jest, jak powszechnie wiadomo, rozwiązaniem fatalnym, ale najlepszym z wymyślonych. Dzięki małżeństwu ludzie mają cały szereg zewnętrznych wzmocnień własnych fascynacji.
Dobra też prócz miłości jest przyjaźń albo np. wspólnota interesów. Może nie ma wpływu na miłość, ale ogranicza wolę rozstania. Ile małżeństw ocalało, bo gość sobie uświadomił, jaki będzie rozliczał podatek po rozwodzie.
Co do trwałości związku podobno ludzie są ze sobą latami jeśli mają wspólne pasje albo… wspólny problem ;)
